In Memoriam: Jacques Masyn

Op 14 september 2022 overleed KRB-er Jacques Masyn op 79-jarige leeftijd na een slepende ziekte. Jacques was jarenlang een gekende en graag geziene figuur in de KRB.

Samen met zijn echtgenote Greta stond hij aan het hoofd van een groot gezin. Hij was vader van 6 kinderen en zeer trotse opa van 14 kleinkinderen en ‘opi’ van 4 achterkleinkinderen.

Hij was niet alleen een familieman, maar ook de medebestuurder van de N.V. Symo Brugge en gewaardeerd algemeen technisch leider van de afdelingen confectie, metaalafdeling en zeefdruk. Het familiebedrijf werd in 1932 opgericht door zijn schoonfamilie en groeide uit tot de grootste fabrikant in de Benelux van parasols in alle vormen, tuinkussens en paraplu's. Vandaag is Symo nog steeds succesvol onder de nieuwe eigenaar.

De naam “Masyn” loopt reeds lang als een rode draad doorheen de geschiedenis van onze vereniging. Jacques’ vader Carlos was een succesvol roeier in de jaren 1930, zijn broer Georges, verschillende van zijn kinderen (o.a. zijn zoon Bruno) en kleinkinderen waaronder Astrid Vertonghen, waren allen actieve roeiers in de KRB. 

De familie is leverancier van een hele reeks nationale en internationale titels. Jacques behaalde als roeier diverse nationale titels en werd zelfs tweemaal wereldkampioen zowel in 4+ als in 4- op het WK Masters in Tours in 1978.  Ludwig Bouchez en Roland Pieters en Geert Brys waren toen zijn ploeggenoten. Het is bewonderenswaardig te zien hoe hij naast het dagdagelijkse beheer van zijn bedrijf, toch nog de tijd vond om te trainen en wereldkampioen te worden!

De laatste jaren was hij vaste fotograaf op de Brugge Boat Race. In zijn beelden wist hij perfect de actie en spanning van de wedstrijden te capteren. Veel van zijn foto’s zijn terug te vinden op de BBR-site.
 
De KRB neemt afscheid van een gedreven sportman, die zeer joviaal, recht voor de raap en hartelijk was. Hij had een groot hart voor de KRB en de roeisport, voor het badminton en voor Corsica, zijn geliefde bestemming, waar hij vele vakanties doorbracht met de familie.
 
Om het met de woorden van Roland te zeggen:
“Jacques blijf ik herinneren als een pragmatisch persoon, hij had niets aan veelzeggende woorden, zijn aanpak was altijd praktijkgericht en uitvoerbaar, het resultaat was er.
Zijn knuffels als goedendag blijf ik steeds herinneren, die waren na twee dagen nog steeds voelbaar en zichtbaar, ik hield dan ook altijd een armlengte afstand.
Mijn kort betoog over Jacques is ver van volledig, als vijftienjarige tot heden waren we door dik en dun vrienden; het laat bij mij zijn sporen na, alsook bij velen onder ons.
Laat mij eindigen met volgende bedenking:
‘I must go down to the lonely waters and the exclusive horizon, and all I ask is a solid boat and oars to steer her by.’
Jacques, we zien elkaar nog, en we spreken af achter de ongrijpbare horizon.”