In Memoriam: Didier Vermeesch

Op 12 februari 2022 overleed Didier Vermeesch op 69-jarige leeftijd; hij vertegenwoordigde de KRB op de Olympische Spelen van 1976 in Montreal, waarbij hij samen met Patrick Willems in  2x de B-finale roeide en uiteindelijk de 12^e. plaats behaalden.

Hun beste internationaal resultaat was de 3° plaats in kleine finale op het WK in LUZERN in 1974.

In het boek “50x Trofee van Sportverdienste” werd aan beiden de volgende bijdrage gewijd:

Het Brugse duo Vermeesch-Willems was gedurende meerdere jaren de combinatie die de Belgische driekleur mocht verdedigen in roeiwedstrijden in het nummer dubbeltwee. In 1976 werden zij door het BOIC geselecteerd voor de Olympische Spelen in Montreal.

De Sportraad van de Stad Brugge beloonde hen dat jaar met de Trofee van Sportverdienste.

HOE HET BEGON

De stap naar het roeien verliep voor beide laureaten enigszins verschillend. Didier Vermeesch: "Op zekere dag suggereerde een KTA-leraar, die tevens bestuurslid van de Brugse Roeivereniging was, mij op school om een initiatiecursus roeien te volgen. Dat lag wellicht aan mijn lichaamsbouw. Ik was nogal groot, maar toch rank gebouwd en dat bleek voordelig voor een roeier." Bij Patrick Willems was dat anders: "Voor balsporten had ik geen aanleg, ik was zelfs onhandig met een bal. Alleen voor basketbal werd ik getollereerd, maar alleen omdat ik groot en lang was, en daardoor meestal het eerst aan de bal kwam. Met de familie gingen we vaak naar zee en de vele soorten boten spraken mij aan. Bij het zien ervan was ik op slag verliefd op die ranke, in ceder gebouwde bootjes en droomde ervan om ooit eens met zo'n boot te kunnen varen."

DE BEGINJAREN

Didier: "Op mijn 13de werd Etienne Cattoor mijn trainer bij de roeiclub. Hij was een enorm gepassioneerd trainer die zijn toegewezen roeiers aanzag als zijn eigen kinderen. Tijdens mijn eerste jaren als junior C was ik geen uitblinker, zeker niet op de 500 meter. Ik was het type dat het moest hebben van uithouding. De langere afstanden (1500 en 2000 meter), waar de zuivere kracht minder een rol speelt, lagen me beter. Vanaf mijn 15de vormde ik een ploeg met Daniël Peuteman in de twee met stuurman. We werden regelmatig geselecteerd voor de nationale jeugdploeg. Als voorbereiding trokken we tijdens de vakanties 14 dagen op stage naar Seneffe onder leiding van nationaal jeugdtrainer Jacques Vrijens." Patrick Willems kwam pas op 14-jarige leeftijd in contact met de roeisport: "Ondanks het feit dat ik als student tijdens de vakantiemaanden niet altijd kwam opdagen vond trainer Leopold Van Acker het blijkbaar toch de moeite om mij de basiskennis van het roeien bij te brengen."

TRAINEN IN GENT

Beide Bruggelingen trainden noodgedwongen jarenlang dagelijks in Gent. Patrick vertelt: "Na mijn humaniora ging ik lichamelijke opvoeding en geneeskunde studeren in Gent. Om praktische redenen sloot ik me aan bij de Universitaire roeiclub waar assistent (en later professor) Jacques Vrijens toezag op de trainingsmethodiek." Didier Vermeesch: "Op mijn 18de was ik overgestapt op skiff omdat het individueel roeien mij meer vrijheid bood. Ik kon dan zelf bepalen hoe hoog ik de lat wou leggen. Alles veranderde toen Vrijens, die mij nog herinnerde van de nationale jeugdtrainingen, in mij de ideale maat voor Patrick zag." Patrick herinnert het zich goed: "De test viel mee en meteen werden we aan elkaar gekoppeld. Vanaf dan gingen we omzeggens dagelijks trainen op de Watersportbaan." Didier vult aan: "Na het werk in Brugge reed ik met mijn auto naar Gent om er Patrick om te pikken. Zijn stages in het UZ als cardioloog in spé brachten hem vaak in onverwachte situaties, waardoor ik op hem moest wachten. Vervolgens roeiden we onze kilometers en keerden ik 's avonds laat terug naar Brugge, met halverwege meestal een pakje friet met mayonaise en stoofvlees aan 't station van Eeklo. Ik kan gerust zeggen dat ik de Olympische Spelen gehaald heb met dagelijks een portie vette kost."

OLYMPISCHE SPELEN

In 1976 werden beide roeiers geselecteerd voor de Olympische Spelen in Montreal. Het waren de Spelen die volgden op deze van München. Beveiliging stond dus op het voorplan. "Het Olympisch dorp was hermetisch afgesloten en bij het verlaten van het dorp werd alles en iedereen grondig gescreend. Ook tijdens onze trainingen op de Sint-Laurensrivier werden we begeleid door militairen met de mitraillette in aanslag."

FUNCTIE BINNEN DE CLUB

Toen Patrick nog maar net afgestudeerd was als arts werd hij gebombardeerd tot ondervoorzitter van dé Brugse Roeiclub. "Doordat de Brugse Trimm- en Roeiclub een dokter als ondervoorzitter had, wilde de Brugse Roeiclub ook uitpakken met een docteur", lacht Patrick. Na zijn actieve roeicarrière verminderde de interesse in de roeisport en de jeugdliefde voor het zeilen flakkerde weer op. Didier bleef nog een tijdje betrokken: "Uit respect voor het vele onbaatzuchtige werk van toenmalig voorzitter Miel Van Acker heb ik, op zijn verzoek en op vrijwillige basis, enkele jaren de junioren onder mijn vleugels genomen. Nu ben ik echter volledig uit de werking weggeëbd en leef ik me ten volle uit in mijn hobby's, namelijk reizen en fotografie."

Jean-Paul Verbrugghe herinnert zich hem als volgt:

“Wij (Chris, Gilbert en mezelf) hebben samen met Didier vaak gesport (roeien, lopen en fietsen) en toch ook wel één en ander beleefd in de rand.

DIDIER - DE SPORTER

Met een grootte van bij benadering 1,85m en ongeveer 80kg was het een stevige kerel en bovendien een echt ‘trainingsbeest’ m.a.w. een training begon voor Didier vanaf de eerste meter!

Enkele periodes hebben wij met hem de boot gedeeld in 4x Elite en .... als ‘benjamin’ van het viertal heb ik toch een aantal keer ‘alle spreekwoordelijke hoeken’ van het kanaal en/of de watersportbaan Gent gezien ..... (met dank aan Chris voor de foto roeiend in 4x).

Zijn stopzinnetje was steeds .... ‘we gaan een vint van je maken’! Ook Dirk Crois mocht dit horen toen hij als junior soms als invaller meeroeide toen Chris of Gilbert uit werken waren.

Didier introduceerde in de KRB eveneens het zgn. ‘handdoek- of dweilroeien’ tijdens de winterperiode (KRB beschikte toen nog niet over een ruimte om krachttraining te doen) .... een handdoek of dweil werd onder de boot met een oude fietsbinnenband vastgemaakt om zo roeiende behoorlijk meer weerstand te hebben – was een vorm van krachttraining, ronduit uitputtend!

Lopend was het mogelijk hem even ‘los te lopen’ maar garanties over het bestendigen van de voorsprong tot de finish had je geenszins.
Moordend zwaar was het om met hem op winterse maandag avonden 25 keer de atletiekpiste in het Julie Saelens stadium te lopen (=in totaal 10km) waarbij ieder om beurt te kop moest nemen ....

Chris zal zich eveneens nog wel het ‘worstelen’ herinneren toen we na het lopen in de zaal beperkte krachtraining mochten doen (KRB beschikte toen nog niet over een ‘powerzaal’).

Fietsend kon ik zijn achterwiel houden maar ‘de kop overnemen’ was een ander paar mouwen.

DIDIER - DE PERSOON

Was een mens van weinig woorden – zonder veel poeha, tevens een ‘no nonsens’ man, en zeker geen opportunist ...
Best een aangename kerel die nooit ‘naast de schoenen’ is gaan lopen.
.... Had toch wel een wat zuinig kantje (om niet te zeggen gierige kantje), zie tekst op kaartje dat mij werd toegestuurd.
Wederzijds was er zeer veel respect.

TOT SLOT, ENKELE ONVERGETELIJKE - ACHTERAF - LUDIEKE BELEVENISSEN

Beeld u zich maar even in ....Met vier samen in destijds de wagen van Gilbert (witte Cortina) incl. vier grote sportzakken richting Seneffe en .... de verwarming ‘die volle bak stond’ met een ontbrekende bedieningshendel (was stuk en weg) ....
Met vier samen in destijds de wagen van Chris (Diane) incl. vier grote sportzakken richting Beekse Bergen – Tilburg, waarbij Didier er toen in slaagde ten gevolge een middagdutje zijn skiff-wedstrijd te missen .....

Samen een tent opzetten in Amsterdam bij hevig stormweer, waarbij de tent, die we dan toch nog een beetje willen verplaatsen, gelukkig maar even een grote ballon werd .... en zowaar .... waarbij Didier er andermaal in slaagde ten gevolge van een foutief ingestelde wekker zich te verslapen en zijn skiffheat te missen .....

In de winterperiode droogde hij graag zijn roeikledij in de nabijheid van de gaskachel die toen de kleedruimte verwarmde, na enkele trainingsdagen was de reuk er niet meer te harden ....!

Hij verzorgde steevast op een ernstige wijze zijn sportmaterieel MAAR .... Luc Van Acker herinnert zich wellicht nog levendig hoe hij hals over kop vanuit Gent richting KRB is gereden omdat Didier iets vergeten was in Brugge .... het rolbankje, de roeischoenen, de riggers of een combinatie van ......”

Op de foto in de boot zit Didier op de boeg; op het terras staat hij rechts van Patrick.